Pokój 1 - Cyrille Crorers, Darah Sangre

Zamruczałem zadowolony, gdy chłopak pocałował mnie w policzek. I on pomimo takiego zachowania, jeszcze się kłóci z tym, że nazywam go słodkim. A właśnie robi wszystko by utwierdzić mnie w przekonaniu, że jest jedną z bardziej uroczych istot jakie tu spotkałem.
-Jasne...-westchnałem cicho, wolałbym go tak jeszcze poprzytulać, ale cóż... Jak mus to mus... Zabrałem dłonie z jego pasa, tym samym umożliwiając mu wstanie z moich kolan. Co prawda zrobiłem to niechętnie, no ale nie będę go na siłę trzymał przy sobie. Zwłaszcza, że w tym zdaniu można było dostrzec obietnicę, że szybko wróci. A jakby nie patrzeć, ja będę miał czas żeby w końcu pozbyć się tej niewygodnej koszuli i krawatu. Oj tak potrzebna mi jakaś bokserka.

Zlazł mu z kolan i podszedł do szafy. Wziął sobie czyste ciuchy i ręcznik, a potem poszedł do łazienki. Zamknął drzwi! A i owszem... Ale nie na klucz. Takie przyzwyczajenie. W każdym bądź razie wszedł pod prysznic. Odkręcił ciepłą wodę i gardłowo zamruczał. Jak on to lubił! Oparł rękę o kafelki, a na ręce ułożył głowę. Stał tak dłuższy czas relaksując się. Zaraz jednak wziął szampon i zaczął namydlać te swoje zielone włosy, a dopiero potem i siebie. Po łazience zaczął się rozpylać zapach wanilii, którą to Cyrille uwielbiał. Opłukał wszystko dokładnie. Zakręcił wodę i wyszedł na zimne kafelki. Zadrżał na całym ciele. Owinął się ręcznikiem w pasie i podszedł do lustra. Zaczął suszyć włosy, z czym mu się trochę zeszło. Związał jeszcze trochę wilgotne włosy w luźny warkocz, a potem założył bieliznę, rurkowate, białe spodnie oraz białą bluzkę w szare paski. I tak oto! Po ponad czterdziestu minutach!! Wyszedł z łazienki. Ja wiem, miało być dwadzieścia, ale się nie dało. Z lekkim uśmiechem na ustach szukał wzrokiem współlokatora. Hm... Wbić mu się znów na kolanka? Czy może jednak poczekać? Oto jest pytanie! Na razie usiadł znów na kanapie.

Kiedy chłopak szedł do łazienki mimowolnie zawiesiłem wzrok na jego pośladkach. Warto wspomnieć, że miał nieziemski tyłek. Ciekawe czy bardzo by mi się oberwało gdybym to powiedział na głos. Gdy chłopak wyszedł wstałem z kanapy i podszedłem do szafy. Po chwili byłem już bez tej niewygodnej koszuli, żegnaj paskudo~! Założyłem jedną z moich ulubionych bokserek. To się nazywa wygodny ciuch, szkoda, że nie wypada mi takich nosić w pracy... Oj wielka szkoda. W międzyczasie kiedy to czekałem na chłopaka poszedłem do kuchni, cóż moja kawa nie nadawała się już do wypicia więc ją wylałem i umyłem kubek. Gdy usłyszałem otwierane drzwi do łazienki, wyszedłem z kuchni i spojrzałem na chłopaka. Nie ma co jego dwadzieścia minut jest chyba inne niż większości ludzi. Uśmiechnąłem się z rozbawieniem. Oparłem się o ścianę.
-Twoje pojęcie czasu jest typowo kobiece, wiesz o tym?-zapytałem z szerokim uśmiechem, ciekaw jego reakcji.

Przyglądał się Jego interesującym tatuażom, ale chyba trochę ma ich za dużo. Słysząc co mówi, zmrużył groźnie oczy.
-Wcale nie! To przez włosy! - Odpowiedział nieco obrażonym tonem. Nienawidził jak ktoś porównywał go do kobiet. Wystarczy, że kiedyś, kiedyś rodzice to robili. Podszedł do niego i przejechał opuszkami palców po tatuażu na Jego szyi. Aż go dreszcze przeszły. -To chyba bolało... - Stwierdził. Te tatuaże mu pasowały, wręcz wyglądał z nimi bosko, ale nie powie tego na głos. Zerknął mu raz przelotnie w oczy.
-Jesteś głodny? - Spytał wchodząc do kuchni. Otworzył lodówkę i pochylił się lekko zaglądając do niej tym samym wypinając się nieco. Poszukiwał czegoś dobrego, albo czegoś z czego zrobiłby coś dobrego. Trochę to zagmatwane...

Parsknąłem cichym śmiechem, jak on fajnie wygląda, gdy się złości. Zwłaszcza, gdy nadyma poliki... Wygląda wtedy jak chomik. Będę go musiał kiedyś tak nazwać, ciekawi mnie jego reakcja na takie porównanie.
-Trochę...-mruknąłem cicho zadowolony, kiedy dotknął tatuażu na szyi. Nie moja wina to była jedna z wrażliwszych części mojego ciała. Tia trochę... O tym, że przez bardzo długi czas musiałem się przerzucić na jogurty, bo nic innego jeść się nie dało, bo tak cholernie bolało, to już nie wspomnę. Wszedłem doi kuchni za nim i oparłem się o ścianę tak żeby mieć dobry widok na pewną część ciała chłopaka, którą teraz nieświadomie prezentował.
-Cóż trochę tak...-czy mi się wydaje czy ostatnimi czasy nadużywam słowa trochę? Tak chyba jednak używam go zbyt często. Ciekaw byłem czy obecność samych owoców i ich przetworów oraz słodyczy bardzo go zdziwi. W końcu mało kto jada tylko słodkie rzeczy.

*Sorki za to powolne odpisywanie, robię kilka rzeczy naraz i to przez to*

/ Nic nie szkodzi /

Oho! Czyżby znalazł Jego słaby punk? Szyja? Hihi... Wykorzysta kiedyś tą wiedzę jeśli nadarzy się okazja. Tak czy tak, wróćmy do lodówki. Ile słodkości! Mniam! Na szczęście znalazł też jakieś jajka i trochę mąki. Uff jak dobrze. Zrobił ciasto do naleśników, a z czym je zrobił? Z owocami i czekoladą, którą rozpuścił w garnku na sos. Miał nadzieję, że Darah'owi posmakują Jego naleśniki...
-Mam nadzieję, że będą smakować. - Powiedział gdy podawał je już na stół razem z talerzami. Szybko obeznał się, co gdzie jest w kuchni. Ale w końcu on często coś w niej modzi. Lubił gotować, nawet bardzo. -Smacznego. - Powiedział i zabrał się za pałaszowanie. Może nie powinno się chwalić swojego, ale smakowało mu i to nawet bardzo!

Chłopak zaskakująco nieźle radził sobie w kuchni, w sumie to dziwiło mnie to, że ani razu nie spytał się mnie, gdzie co się znajduje. W jakiś niewyjaśniony sposób zawsze trafiał za pierwszym razem. Chciał coś znaleźć otwierał szafkę i już to miał. On ma jakiś szósty zmysł czy co... Usiadłem na jednym z krzeseł i przyglądałem się jego poczynaniom. On chyba lubił gotować, w sumie to dobrze, bo skoro on tak to lubi, to ja mu z wielką radością pozwolę przejąć dowództwo w kuchni. Jakby nie patrzeć gotowałem nieźle, ale nie przepadałem za tym jakoś specjalnie. Po kilkunastu minutach chłopak podstawił mi pod nos gotowe danie. Jedno muszę przyznać wygląda smakowicie i w sumie tak też pachnie, a gotów jestem się założyć, że i smakować będzie wyśmienicie. Choć w sumie może myślę tak dlatego, że kocham naleśniki... Cóż nieważne.
-I nawzajem.-powiedziałem, gdy C.C już pochłaniał swój naleśnik. Po chwili sam poszedłem w jego ślady. Pychota...

Nie spieszył się, co prawda, ale on po prostu szybko je. I tak zaraz talerz był pusty... Chociaż co to za problem zjeść jednego naleśnika? No właśnie, co ciekawsze już się najadł. Darah dostał od razu dwa, ale gdyby jeszcze chciał to są na patelni.
-I jak? Smakują? - Spytał zmywając już swój talerz. Pedancik też się w nim odezwał. Ogólnie pozmywał to co napaskudził. Jedyne z czego nie był zadowolony to to, że do zmywania musiał podwinąć rękawy bluzki i odsłonić nadgarstki. No, ale nic! -Jeśli Ci smakowało to należy się buziak. - Powiedział i wskazał na swój policzek. C.C i Jego głupie pomysły, no ale co?! Darah tak fajnie całuje, nawet jeśli tylko w policzek to i tak jest miłe!

-Bardzo.-krótko, ale jakże treściwie odpowiedziałem na jego pytanie, powoli kończąc jeść. Kątem oka nadal obserwowałem chłopaka i w pewnym momencie coś przykuło moją uwagę. A mianowicie przez krótką chwilę byłem w stanie dostrzec ślady, choć poprawniej byłoby je nazwać bliznami, na jego nadgarstkach. Co prawda ciekawiło mnie skąd się tam wzięły, ale byłem na tyle dobrze wychowany, by o to nie pytać. W końcu możliwe, że wiąże się z nimi jakaś przykra dla niego historia. A nawet nie tyle, co możliwe, bo to raczej pewne. Gdy skończyłem jeść wstałem z zamiarem zmycia talerza, cóż w sumie mógł nie zmywać, w końcu on gotował, więc ja mogłem zrobić to za niego, ale on działa szybciej niż ja zdążę to dostrzec. Uśmiechnąłem się lekko słysząc jego żądanie. Pochyliłem się i pocałowałem jego policzek, a później nie mogąc się powstrzymać szybko musnąłem jego usta.

Zrobił mu miejsce. Gdy dostał całusa w policzek zamruczał tylko krótko i uśmiechnął się. Miał szepnąć krótkie "dziękuje", ale Jego usta zostały zaatakowane. Zarumienił się i przysłonił je dłonią lekko. Śmieszny odruch, ale cóż.
-B...B-było spytać czy możesz w usta. A nie tak z zaskoczenia. - Poskarżył się odwracając wzrok na podłogę. Ale chyba trochę się z tym komentarzem zagalopował. Wyszło na to, że pozwoliłby mu się pocałować. I owszem! Pozwoliłby! Bo niby czemu nie? Zerknął na niego kątem oka. Chciał wiedzieć czy czegoś nie kombinuje?

Zaśmiałem się cicho widząc jego słodkie skrępowanie. Cóż faktycznie, mógł się spytać, no ale wtedy nie zobaczyłbym tej uroczej reakcji. Z tego tez powodu postanowiłem darować sobie zbędne słowa. Szybko zmyłem talerz i odwróciłem się do współlokatora.
-Całusy z zaskoczenia są najlepsze.-powiedziałem uśmiechając się łobuzersko. Miałem ochotę go znowu pocałować. Odruchowo wyciągnąłem dłoń i pogłaskałem go po policzku.
-Miałeś już okazję zwiedzić okolicę?-zapytałem nagle. W końcu siedzenie w pokoju było ciekawe, no ale jakby nie patrzeć mogłem go gdzieś wyciągnąć.

Widząc Jego uśmiech, nie tyle, że się skrępował, co bardziej... Zmieszał. Niezbyt wiedział jak zareagować. Pierwszy raz się ktoś do niego uśmiecha w taki sposób. Cóż, ale przynajmniej na głaskanie po policzku była gotowa reakcja. Wtulił twarz w Jego dłoń i zamruczał sobie słodko.
-Właściwie to nie... - Odpowiedział na zadane mu pytanie dalej wtulony w Jego rękę. W sumie to chętnie by się gdzieś przeszedł. Nawet jeśli tylko po terenie szkoły to i tak chciał. Z resztą on zawsze chce. Nosi, a wręcz rozpiera go energia. Otworzył powoli oczy i patrzył tak sobie na niego.

Jego reakcje na wszystko są po prostu cudowne. Przyciągnąłem go bliżej siebie, nadal głaszcząc jego policzek, cóż skoro sprawia mu to tyle przyjemności, to czemu miałbym przestać?
-W takim razie, co powiesz na mały spacer po okolicy?-zapytałem nadal uśmiechając się w ten sam sposób. Miałem ochotę spędzić z nim trochę czasu no i może się czegoś o nim dowiedzieć... Jakby nie patrzeć, to będziemy ze sobą mieszkać, a warto wiedzieć coś więcej niż imię i nauczany przez niego przedmiot. A w końcu czy istnieje jakaś lepsza sposobność do poznania się niż wspólne wyjście gdziekolwiek? Raczej nie, no przynajmniej moim zdaniem. Wpatrywałem się w jego zielone oczęta w oczekiwaniu na odpowiedź. Miałem nadzieję, że się zgodzi.
-Wiesz w mieście jest naprawdę wspaniała kawiarnia.-dodałem by go skusić, gdyby miał jednak zamiar mi odmówić.

Pozwolił się przyciągnąć i ba! Pod wpływem głaskania nawet objął Darah'a za szyję i przytulił się. Przejść się z nim czy nie? W sumie przeszkód nie ma, a jeszcze skoro tak go głaszcze to nie da się odmówić. Słysząc jeszcze o kawiarni uśmiechnął się lekko.
-No dobrze, pójdę... Skoro tak namawiasz. - Powiedział dalej wtulony w Jego rękę. Jeszcze chwilkę... Musi się nacieszyć tak przyjemnym dotykiem i bliskością, bo zaraz przecież go przestanie głaskać, oraz przytulać prawda? Muszą założyć buty i tak dalej, no wiecie, przygotować się do wyjścia.

Mimowolnie zamruczałem zadowolony i jak mam być szczery, to sam nie jestem pewien, czy to zadowolenie wywołane było wtuleniem się we mnie, czy też zgodą zielonookiego. Jeszcze chwilę tuliłem chłopaka, cóż to było takie przyjemne... A w końcu spacer nie zając, więc nam nie ucieknie. A jak wiać żadnemu z nas nie śpieszy się do wyjścia. I w sumie dobrze, w ten sposób więcej czasu spędzę z tym kociakiem. Co na pewno będzie ciekawe, bo chłopaczek już pokazał, że do nudnych nie należy. Niechętnie odsunąłem się od niego i złapałem go za rękę wyprowadzając go z kuchni. Dopiero gdy znaleźliśmy się niedaleko drzwi puściłem rękę zielonowłosego. Założyłem buty, i sięgnąłem po moją torbę ustawioną na szafce, po czym wyciągnąłem z niej portfel i telefon, a następnie włożyłem te rzeczy do kieszeni spodni. Spojrzałem na chłopaka czekając, aż i on będzie gotowy do wyjścia.

Jak ciepło i malutki... Mógłby tak stać godzinami, ale niestety musiał się oderwać. W końcu nach jest spacer. Pozwolił się wyprowadzić z kuchni. Zgarnął portfel i telefon, założył jakąś kurtke oraz buty.
-To jak? Gdzie chcesz mnie porwać? - Spytał z uroczym uśmiechem na ustach. Pokazał mu zaczepnie język. W końcu to on musi ich gdzieś zaprowadzić. A C.C wymyśli w tym czasie o czym mogą pogadać?

-Mam pewien pomysł...-powiedziałem uśmiechając się tajemniczo. Cóż kawiarnię odwidzimy a na końcu, a najpierw robię akcję zwiedzanie. W końcu może i to miasto jest małe, ale nikt nie powiedział, że nudne. Tylko gdzie by go najpierw zabrać. W sumie najbardziej korciło mnie żeby go zabrać do nawiedzonego zamczyska, w końcu niedługo zacznie się ściemniać, więc klimat byłby świetny, no ale niestety z tego, co mi wiadomo robią tam własnie remont... Szkoda to byłaby fajna opcja, no cóż najwyżej innym razem. O już wiem.
-Co powiesz na wesołe miasteczko na początek?-zapytałem ciekaw odpowiedzi.

Ma pomysł? Ciekawe jaki? Stał i tak czekał aż mu powie. W tym czasie rozpuścił jeszcze szybko włosy. Lubił swój warkocz, ale tylko jak był w domu, albo gdzieś, gdzie czuje się jak w domu. Kiedy usłyszał o wesołym miasteczku nieco się zmieszał, ale i ucieszył.
-Chętnie! Ale wiesz bo ja... W sumie nigdy nie byłem w wesołym miasteczku. - Wyjaśnił. Uśmiechnął się nieco głupkowato i podrapał po tyle głowy. To chyba dziwne prawda? Nigdy nie być w takim miejscu. Ale Jego dzieciństwo nie było tak ciekawe. W cyrku był, i to kilka razy. Bo uciekał, żeby oglądać przedstawienia, ale w wesołym miasteczku nigdy.

Przyglądałem się jego poczynaniom, jedno muszę przyznać z rozpuszczonymi włosami wygląda jeszcze bardziej uroczo. Zdziwiły mnie jego słowa. Ja niezależnie od tego gdzie mieszkałem, to zawsze odwiedzałem najbliższe Lunaparki. Więc nie potrafiłem sobie wyobrazić jak to w ogóle możliwe, ale cóż zaraz to naprawimy. Skoro nigdy nie był w Wesołym Miasteczku, to teraz zwiedzi ze mną najciekawsze atrakcje.
-Cóż zaraz to się zmieni.-powiedziałem łapiąc przy tym chłopaka za rękę i wyciągnąłem go z mieszkania. Zaraz po zamknięciu drzwi delikatnie pociągnąłem go w stronę wyjścia z budynku.