Pokój 1 - Gabriel Wencel, ...

Wszedłem znudzony do pokoju i przeciągnąłem się mrucząc przy tym leniwie. Nie wiedzieć czemu, znowu mi i Belli się oberwało za ten nasz niby związek. A pff... Może to i ładna dziewczyna, no ale bez przesady. Nie dobierałbym się do przyjaciółki, a już na pewno nie do takiej, która jest homo. Nie dość, że to bez sensu, to jeszcze jest to strata czasu i nic więcej. Otworzyłem okno i wyjrzałem przez nie obserwując otoczenie. Nic specjalnego, wszystko nadal było takie samo jak kiedyś. To takie monotonne... Mimowolnie się skrzywiłem. Nienawidziłem nudy, dla mnie była ona jak jakaś choroba, którą trzeba jak najszybciej wyleczyć. Z tego też powodu sięgnąłem po mój telefon i szybko włączyłem sobie jeden z moich ulubionych utworów Lady Pank... Trzeba szybko zlikwidować tę ciszę. Kilka sekund później w całym pokoju było słychać "Mój dom wariatów", a ja wyciągałem jakiś notes, w którym miałem zamiar coś nabazgrać, narysować... Whatever...

Przysnąłem... Okej nie wnikam kiedy dokładnie, to akurat mało ważne. Ważne jest to, że obudziłem się jakieś dwie godziny po tym jak wróciłem do pokoju. Westchnąłem cicho, po czym podszedłem do biurka, na którym leżały moje fajki i zapaliłem jedną, a następnie usiadłem na parapecie. Rozkoszowałem się tym uspokajającym doznaniem, ale niestety jak wszystko a tym świecie, tak i to musiało się skończyć. Wstałem z parapetu i spojrzałem na wyświetlacz komórki sprawdzając godzinę i jednocześnie wyłączając muzykę. Iść do niej czy sobie darować... W sumie, co mi szkodzi pójdę. Podszedłem do szafy i wyciągnąłem z niej mój ulubiony T-shirt z okładką jednej z płyt Nightwisha oraz czarne rurki, po czym poszedłem do łazienki. Po kilkunastu minutach, byłoby szybciej ale z mokrymi włosami latał nie będę, wyszedłem z pomieszczenia i szybko schowałem w kieszeniach to, co było mi potrzebne, następnie założyłem buty i czarna bluzę. Chwilę później szedłem już korytarzem.